MASTRU MICIU U GUGANTARU

‘Nta nu paisi di sta terra mia,

nu gran cristianu sempri vivia.

Pe’ lu strittu di Missina, ‘cca’ arrivau

E ‘nta San Leo , la casa soi si fabbricau.

 

Corpu d’omu di grandi rispettu,

cu lu baffu torciutu e u doppiu pettu

lu fazzolettu ammattuliatu ‘nto taschinu

na vuci ‘mponenti e u sguardu  finu.

 

Di la Sicilia a la Calabria bella,

cu forti ‘ntonu di na tarantella,

amanti da figura du puparu

e’ Mastru Miciu, u Mastru Gigantaru.

 

 A li cumpagni soi, sempri cuntava a storia,

quandu nu jornu , ‘ncignau la sua vittoria,

a spisa fici pe’ dui randi pupi,

chi sulu juntavanu e puru stavanu muti.

 

Quandu l’ordinau mu li rinnova,

chiju c’acconzava i pupi ‘nci dumandau na parola, e ‘nci dissi:

“Comu li voliti di la testa a li pedi”?  E iju ‘nci rispundiu:

“U masculu a mia mu m’assumigghja, a fimmana m’assumighja a ma mugghjeri”.

 

L’assumigghjanza ‘ nta la faccia era pittata,

da gigantissa tutta ‘nghingarata,

di lu giganti cu pinnacchju izatu.

“I pupi su pronti, ‘ncignamu lu triatu”.

 

Schiantu, dunavanu e beji figghjoli,

pa ‘mponenza c’avenu, maritu e mugghjeri.

Mata e Grifuni, ‘nta lu strittu li chjamaru,

pe’ figghjoli, i giganti i Miciu u Gigantaru.

 

Pa festa du paisi fora li cacciava

Lu tamburru , a grancascia e u rullanti sonava,

avanti u gigantaru, i giganti e i sonaturi,

arredu, na festa di giojusi criaturi.

 

Allura, a  terra di giganti , stu paisi mio,  io vogghju chjamari,

a tutti li foresteri, i sti pupi ‘nci vogghju parrari

e m si dici  a tutti , ca a lu paisi mio  viviu nu puparu

e onuri mu si faci, a Mastru Miciu u Gigantaru.

MASTRU MICIU U GUGANTARUultima modifica: 2008-10-01T14:38:00+02:00da giusystar99
Reposta per primo quest’articolo
Questa voce è stata pubblicata in le mie poesie e contrassegnata con , , , , , , . Contrassegna il permalink.