Mi dissaru ca non si pò campari
Tutta la vita senza di l’amuri
Non si ndi trova u si poti accattari
Ma nta vajuni e timpi pò nesciri.
Cu portafogghj a mantici e miliuni
Chij genti chi du mundu sù patruni
Sù povari e mpurrutu hannu lu cori
Ca non sannu comu poti u si pò amari.
Cu petra e caci non si pò murari
Cu lama e lima non si pò tagghjari
Si je’ cojizza non si po’ cacciari
E malu cori non ‘ndi sà teniri.
Li fimmani lu cusinu a ricamu
E l’omani u macinannu allu mulinu.
E’ duci comu sù li ficu i hjuri
E’ preju comu acqua di hjumari.
Non c’esti casa chi non lu po’ aviri
Mancu mal’occhiu chi lu po’ adocchjari,
alla hjumara è cantu i lavandari
pe jembuseji sù cuntentizzi rari.
Mi disssaru ca mu si pò sentiri
Avi mu mina botti subba o cori
Avi mu pista cu santa ragiuni
Comu nu campaneju ha di sonari.
E mu si po’ na donna nnamurari
Avi mu trova n’ominu d’onuri
Mu si la pigghja e mu si fa giurari
Subba allu pettu soi, subba st’amuri.
Ma io no criju a chiju chi sentu diri
No sacciu si jè veru stu parrari
Ca esti cosa chi po fari mali
Esti na rosa russa cu li spini.
Nta notti scura ti duna turmentu
Ti caccia hjatu e ti faci cuntentu
Ti menti in cruci comu nu Signuri,
i patri e nostri ti faci scordari.
Oi malasorti, guai, cu e’ chi nò l’avi
Ca nd’hannu u cori povaru d’amuri
Ca comu fannu i lupi di li munti
Sù comu li briganti a passi lenti.
E io chi vogghju mu trovu l’amuri,
ammenzu all’ortu mio u vogghju chjantari.
Cu nu catinu u vogghju abbivarari
Amuri, di na ‘rrama u po nesciri.
Ma si di frunda nesci e no fà hjuri
E’ megghju mu s’atterra e pemmu mori
Ca schiatta comu schiattanu i cicali
Cu mai fici l’amuri e parra mali.
‘Ncannolu carta canta e sà diciri,
a tutti ca d’amuri si po’ amari…
Iju non si vindi e non si pò accattari,
ca sulu cu lu poti lu po’ aviri
e non canusci povari e baruni
e cui nd’avi sumenta, u po’ chjantari!
L’amuri no si vindi e no s’accatta
No faci seru e no faci ricotta
Pungi comu la spina i na ruvetta
Cumpari ‘nta la vita all’intrasatta.
E si voliti boni mu staciti
Nto lettu chi nescitivu u moriti
A tutti quanti aviti u nci u diciti
E vui nommu nzia mai mu vu scordati:
l’amuri veru veni di l’amuri,
e no si vindi e no si po accattari.
**** © Giusy Staropoli Calafati